Cruise 11

In veel ruimtes worden prachtige bloemstukken opgemaakt en regelmatig ververst door de bloemist die hier ook rondloopt. De verbintenis van de Holland America Line met Nederland kan niet duidelijker worden uitgedrukt zijn temeer daar de bloemen elke week vers van de veiling in Aalsmeer worden overgevlogen.
		Bloemstuk op dek 11 bij het zwembad met op de achtergrond de sterrenhemel van  de Pacific boven het open dak

Men doet ontzettend zijn best om het je naar de zin te maken en je het gevoel te geven dat je speciaal bent. Ik probeer af en toe een paar woorden Maleis en Filipijns uit te braken hetgeen de mensen erg leuk vinden. Maar als ik “Apakabar” (Hoe gaat het met u?) zeg tegen een Filippino, begrijpen ze er niets van maar ik zie het verschil niet tussen een Indonesiër en een Filippino. De Indonesiërs zeggen stralend “baik’ of “bagus” terug, hetgeen allebei “goed” betekent. Maar sommigen gebruiken het woord bagus alleen als ze vinden dat het eten bijvoorbeeld goed is. Als je de mensen bedankt met “trima kassi”krijg je steevast te horen: “samma samma”.

Op veel avonden bezoeken we een show, zo ook weer deze avond waarbij prachtig gezongen werd met een geweldig band op de achtergrond, soms ondersteund door een orkestband.

De gangen naar de hutten lopen van voor naar achter in het schip. Er is een fitnessruimte waar ik vaker heen zou moeten gaan. Er zijn kantoren, er worden allerlei spelletjes gedaan bij een prachtige entourage. Er zijn heel veel liften hoewel we veel trappen lopen voor de nodige lichaamsbeweging. Maar de conditie neemt af. Op dit moment zie je de schuimkoppen op de golven, er is een aardige deining en de diepte van de zee onder ons is hier 5150 meter. Door de deining loop je over het schip alsof je dronken bent. Zoals elke dag is het heet en het dak bij het zwembad op dek 11 staat open.

Ik loop op dek 8 door het casino heen naar de vrij grote bibliotheek om dit verslag te schrijven. Ik heb echt een luxe leven op dit moment.                             Deel van de bibliotheek. Er staan ook bureaus.

Er is een waarschuwing gekomen van andere schepen dat daar maag- en darmklachten zijn. We moeten al veelvuldig de handen wassen en bij elk restaurant staat automaat en vaak een personeelslid met handontsmettingsmiddel. In onze hut vonden we flesje ontsmettingsmiddel voor de handen om mee de wal op te nemen. Ze doen er echt alles aan om te voorkomen dat je ziek wordt. Als dat gebeurt, moet je in je hut blijven, krijgt de dokter op bezoek en er is dan roomservice. Dit om te zorgen dat je geen anderen besmet. Hier is gelukkig nog niets.
Buiten is veel wind, de druppels stuiven van de golven af en in de druppels zie je de prachtige kleuren van de regenboog. Wist je trouwens dat als je een regenboog ziet en je kijkt 50-53 graden naar links je dan nog een regenboog ziet, de secundaire regenboog.

We zitten op dek 6 in strandstoelen. Mensen lopen rondjes. Ik geloof dat elk rondje ongeveer 400m is.

	Deze vogels vergezellen ons op onze route als we langs de kust van Guatemala varen. Die kust overigens niet in zicht. De vogels zijn op jacht naar vliegend vissen. Af en toe zie je in het water duiken, zelfs onder water, en dan komen ze weer omhoog met hun prooi in de snavel. Dolfijnen dartelen lustig rond.
Zodra de dolfijnen verschenen, zie je geen vogels meer. Schildpadden dobberen regelmatig aan de oppervlakte en zakken dan langzaam spartelend weer naar de diepte.		Vliegende vis

Na een heerlijk diner hebben we weer een voorstelling in het theater bijgewoond en daarna gingen we naar bed.

Het stormde vannacht want het schip ging behoorlijk te keer maar toen wij ’s morgens opstonden, was het gelukkig weer rustig. We waren al in de buurt van Huatulco in Mexico. Hier hebben rond 250 voor Christus nog de Maya’s geleefd en in de vroege middeleeuwen de Azteken. Het was ook nog een Spaanse handelspost die zich o.a. bezighield met de handel met Peru. Toen de Spanjaarden zich terugtrokken en naar Acapulco gingen, viel het stadje vaak ten prooi aan piraten en figuren zoals Francis Drake.
		Terwijl schip bezig was aan te meren zag je in de baai een vissersbootje waarin de vissers bezig waren met de netten.  Er zwom een stel pelikanen omheen die hoopten een visje te verschalken. Een van de vissers joeg ze elke keer weg maar dat hielp niet veel.  Even voor twaalven gingen we van boord. Het was 36 graden maar goed uit te houden. We regelden een taxi voor ons tweeën die ons een paar uur heeft rondgereden naar uitzichtpunten en naar het centrum van het stadje Santa Cruz. Topen we bij de vuurtoren waren, met een prachtig uitzicht op de baai, zwalkten de gieren boven ons hoofd rond op zoek naar geschikte prooi. Onderweg zagen we nog een man in een kliko staat om een lantaarnpaal te repareren.  Het was geen gezicht maar voordat je je je camera hebt, ben je al 200m verder.
Hieronder een kleine impressie van ons tochtje.
		Dit is een leuk kerkje. Ik kan het niet laten want elke keer als ik een kerk kom, wil ik de akoestiek uitproberen. Het is ook zo’n mooi wijsje en zo’n mooie tekst.   Soms ben ik bang Dat niemand me aardig vindt Alles is bedriegend, de stemmen die ik hoor Hoe lang moet ik nog wachten, hoe lang vraag ik me af Heb je hier ook vrienden voor   Een vrouw in de kerk begon te bidden. Of het van ontroering of van ellende was, weet ik niet maar ze keek me glimlachend aan toen ik naar buiten liep.

		In deze stad valt het wel mee maar in  april mei te heet, is er weinig toerisme en weinig werk. Er is niet veel criminaliteit. In een stadje verderop is echter veel armoede. De mensen leven van de jungle, een beetje jacht en wat visserij. Honger is er dus niet. De chauffeur vond wel dat je in deze stad relaxed kon leven en maakte reclame en hoopte wij de all inclusive hotels zouden komen bezoeken in deze mooie omgeving. We kwamen ook nog langs een golfcomplex. Downtown hebben we samen met de chauffeur nog even een cola gedronken en toen bracht hij ons terug. We hebben nog even in de complexen van het havengedeelte rondgekeken. Daarna gingen we terug naar het schip.Zoals je ziet is er goed voor ons op het schip gepast.
Er werd net iemand in een rolstoel aan boord gereden. Het bemanningslid dat de rolstoel duwde was helemaal kapot toen dat ding aan boord stond. Het was ook niet de eerste de beste die in die rolstoel zat. Je zag hoe de mensen de loopplank op liepen, nou ja, hier en daar strompelen. Je vraagt je trouwens toch af hoe het mogelijk is dat het sommige mensen gelukt is om aan boord te komen. Maar, er zijn ook genoeg jonge fitte mensen aan boord hoor, alleen vallen sommige dingen erg op.  En toen vertrok schip. Morgen hebben we weer een dag op zee.
		Je spullen op de scanner en door het poortje lopen

Om 6 uur gingen we naar de barbecue op dek 11 bij het zwembad met het schuifdak open zoals elke dag. Het zag er weer mooi uit. Ik merk wel bij mezelf dat ik steeds minder ga eten. Ik denk dat ik verzadigd ben en te weinig doe.

Dat wordt wennen als we thuiskomen. Dan gaan we allebei in de stoel zitten maar niemand die dan onze kamer komt schoonmaken en het ontbijt klaarmaakt, diner en lunch verzorgt. Dat zal niet meevallen want je wordt hier steeds luier aan boord.